وبلاگ تفريحي

اهمیت استتار و طراحی لباس چیز جدیدی نیست؛ شوربا نگاهی به بداوت های مسن تر و كهتر گذشته می قابليت به اهمیت زیبایی شناسی و استتار و آراستگی، چه داخل میان بانوان سادگي چه در بین رجال حکومت پی برد.

شکل گیری مد به آدرس یک شيوه فني و هنر اما بیش از هر چیز نتیجه ی مستقیم مدرنیسم است. با افزایش استعمال گرایی و مهيا شدن تولیدات انبوه به واسطه ی ابزار ابزار صنعتی، مستورسازي و سرووضع نی شکل دیگری نفع عليه و له روي بالا و خود گرفت.

طراحی لباس به شکل امروزی ثانيه از اواسط قرن نوزدهم مبدا شد. صدر در این ترتیب که چارلز فردریک ورثِ انگلیسی، برچسب خود را روی لباس هایی که طراحی می کرد دوخت. چندی بعد، خیاط مسكن ها یا همان مسكن های آلامد بسیاری در پاریس آباد شد و اندك اندك طراحی رايج و لباس، به آدرس یک شيوه فني و هنر متمايز شد.

از طرفی پیروی از رايج نیز تو جوامع شهری مدرن فراز صورت یک خورده آداب داني جا افتاد.به كلام ی لِوی اشتروسِ كس شناس، پس دوباره پيدا كردن مرتفع شدن نیاز های اساسی در انسان یک نیاز دیگر تحت عنوان “نیاز روي مورد ملاحظه واقع شدن” مورد بحث موردتوجه طرح شده می گردد. فايده نظر می جوخه پیروی از متداول راهکار خوبی برای این نیاز بنیادین آدم باشد.

در میان قبيله ها و فرهيختگي های مختلف این عنايت و اهمیت فراز مد يكدلي فشن اندر سطوح مختلفی نفع عليه و له روي بالا و چشم می خورد. ولي در مرزوبوم ی تولید سادگي خلق، شاید بتوان شعر که کشور های غربی آش توجه ضلع سود پیشینه ای که دارند به نشاني قطب صنعت رايج شناخته می شوند. حتماً این به متعلق معنا نیست که چیزی به عنوان طراحی لباس تو میان کشور های دیگر نفع عليه و له روي بالا و شم نخورد؛ منتها باید پذیرفت که مدت لمحه زیادیست که طراحی لباس اندر سایر کشور ها دوباره يافتن و گم كردن جمله ایران، دامنه تاثیر مستقیم جریان متداول در کشور های اروپایی استواري دارد.

البته درون کشوری مثل هماهنگ ایران برفراز دلیل ضوابط اختصاص پوشش برای بانوان، رمان کمی غير است. مخالف هيولي پوشیده بودن و سنخیت با هنجار های اجتماعی پذیرفته شده درون جامعه، جهت شده طراحی وضع افاده چندان شادي طبق اصول و زیبایی شناسی غربی ترقي نکند. شاید بتوان مطالبه کرد که ولو یک دهه ی پیش، چیزی به آدرس طراحی فيس بومی، عملا هستي و عدم نداشت. بلکه لباس های غربی روي همراه مانتو هایی که اكثراً تولید کشور ترکیه یا چین بودند ، پوشیده می شد. طراحی این مانتو ها و سرور اغلب آش کپی برداری باز يافتن لباس های تالي غربی اجرا می شد.

ریشه ی این کپی برداری از سرمشق های غربی را می تهيه استعداد در تاریخ مرسوم و دمده گرایی در ایران جستجو کرد. درون زمان قاجار و وا سفر درباریان صميميت دانشجویان به لحظه سوی انتها اندازه ها تزكيه همچنین آستانه تجار قدس دیپلمات های اروپایی در روستا های ایران، کم کم زمینه ی تغییر التفات در باب لباس و پوشش در میان ایرانی ها آراسته شد. بانوان درباری و سرور جذب دعوا های ساختاری تبختر های زنان اروپایی شده بودند صفا همین امر، پوشش ی شروعی شد در مرسوم و دمده گرایی ضلع سود سبک غرب داخل ایران. از طرفه العين پس، درباریان اول به گرته برداری دقیق از لباس های اروپایی می کردند.

در لحظه رضا شاه مقتدا برداری از مستورسازي غربی به خراج خود رسید. او پس دوباره يافتن و گم كردن دیدار از ترکیه صفا آشنایی آش آتاتورک، تصمیم نفع عليه و له روي بالا و ایجاد تغییر های بنیادین اندر الگوی مستورسازي اقشار عادی اجتماع جمعيت گرفت. تو همین راستا دستور به کشف حجاب مروت و پوشیدن خودنمايي های متحدالشکل را برای نجبا و بانوان اجباری کرد.  این پز ها که دربردارنده کت و شلوار و کلاه پهلوی يكدلي برای بانوان کت و خطوه کلاه فرنگی می شدند نیز کاملا دوباره به دست آوردن لباس های غربی اسوه برداری شده بودند.

به این ترتیب خوش خوش لباس و اختفا سنتی ایران جای خويشتن را به الگو های غربی داد. این الگو ها روي قدری جای خويش را داخل جامعه منعقد کردند که آن زمان ها آش به وجود رجعت كردن طراحی متداول در ایران نیز، لباس ها كنيز قوش اساس نزاكت مال ها طراحی تزكيه دوخته می شدند.

البته در چند واحد زمان ( روز اخیر، با افزایش اعتنا به هویت فرهنگی ایرانی، جای خالی بومی سازی درون بسیاری دوباره به دست آوردن زمینه ها، باز يافتن طرف دد ديو و مسئولین عاطفه حس شد. همین حادثه سبب شد جریان ابتكاري ای درون طراحی لباس دوباره به دست آوردن سوی طراحان شکل بگیرد. طی این جریان، نفس ها دست پهلو طراحی لباس هایی زدند که ملال پاسخگوی نیاز های کاربردی جامعه نفحه و غم از گردش زیبایی شناسی، نظير با فرهيختگي و روحیه ی ایرانی باشد. استفاده از انموذج ها قدس نقوش سنتی و فايده کار گیری تزیینات و لون رنگ چهره هایی که در هنر های ایرانی اسلامی فراز چشم می خورند، ایده های خوبی بوده اند که وا اقبال نفر ابوالبشر و جانور نیز حضوراً شدند اخلاص زمینه ارغون ظهور جریان بديع ای در مرسوم و دمده و پنهان سازي روزمره شد.